Smile 22 door de ogen van Erik Wesselman

Een persbericht of advertentie van de Smile22 zijn we nooit tegengekomen.
Bij toeval zien we de boot bij de winterwedstrijden op de Braassem en dat maakt nieuwsgierig. Ad van der Waal heeft de boot zelf bedacht, ontworpen en gebouwd omdat hij niets kon vinden dat aan zijn wensen voldeed. “Ik zie maar weinig goeie boten op het water. Alles is zo gedateerd. Ik kom uit de windsurfsport en heb daarna lang FD gezeild. Nu wil ik wat comfortabelers, maar ik houd wel van lekker scheuren op het water. En gang maken op de plas doe je nu eenmaal niet met een Randmeer.” Ad heeft als botenbouwer veel ervaring en werkte ook intensief met composiet materialen. Het in eigen hand nemen van het
ontwerp en de bouw vindt hij niet meer dan logisch: “Ik heb leentjebuur gespeeld bij de skiffs en zelfs bij de VOR70, zo kwam ik tot een brede relatief platte boot met de scherpe knik in de romp. Verder wilde ik een droge boot, dus werd de romp relatief hoog. En de ophaalbare kiel van 125 kilo maakt de boot beheersbaar en toch makkelijk weg te zetten op
een trailer.”

Toen collega jachtbouwer Herman van Eijk bouwnummer 1 van de Smile 22 uitprobeerde, was hij verkocht. Hij stapte in het project en kocht bouwnummer 2 , de boot waar we nu gaan varen met MaxFun kampioen Erik Wesselman.

Erik Wesselman

Erik Wesselman

Erik (40) zeilt al zolang hij zich kan herinneren.
Van Optimist naar Laser door naar een catamaran en via het IMS circuit naar de 5.5 m klasse. Ook zeilde hij als bemanning twee jaar op een Melges 24 voordat hij in 2006 zijn eigen MaxFun 25 kocht.
Daarmee werd Erik twee maal Nederlands kampioen. Naast zijn MaxFun zeilt hij nu ook als tacticus op een Lemsteraak.

Voor minder geoefende zeilers ziet de wirwar van lijnen bij de console in het midden van de boot er intimiderend uit. Erik heeft echter slechts een paar aanwijzingen van booteigenaar Herman nodig voordat we losgooien en hij met de eerste windvlaag de boot direct op z’n staart trapt. Herman pikt zijn trapezehaak aan de lijn en staat in no-time op de rand.

Alsof deze twee zeilers al jaren een team vormen. Erik maakt een paar slagen aan de wind en checkt de grootzeiltrim. “Een achterstag lijk je hier niet te missen,” zegt hij tegen Herman. “Klopt, de prebend van de mast is enorm, meer heb je niet nodig.

Dit is meer een soort grote FD, de MaxFun die jij gewend bent is toch meer een jachtjes-benadering.” Erik ziet inderdaad grote verschillen: “Het is een soort sportschool wat je hier aan het doen bent, je kan goed merken dat de boot de helft lichter is dan mijn MaxFun.” Erik heeft duidelijk lol in het varen met de Smile. “Spectaculair zeilen wel, terwijl het toch niet eens zo hard waait nu. Maar ondanks de pittige snelheid houd je deze boot steeds erg makkelijk onder controle. Die 125 kilo onderin doen hun werk en de positie en de vorm van kiel en roer lijken goed gekozen. Wat me ook opvalt is dat de boot erg droog blijft. Een wetsuit is echt niet nodig.” Herman beaamt dat: “Een natte kont soms, maar drijfnat word je ook niet bij meer wind en hogere golven. De hoge romp helpt, maar het komt ook door de knik in de romp dat het water naar de zijkant wegspat. Ik loop alleen risico nat te worden als ik een keer mispik in de trapeze…”